Het Bezielde Kind

Mijn allereerste ponyritje,  4 jaar oud ben ik hier..... toen begon het allemaal. Mijn zus houdt de pony vast.

Het Bezielde Kind…


Wanneer iemand mij naar mijn levensverhaal zou vragen zou mijn verhaal net als dat van vele anderen kunnen beginnen met:  “Als kind wilde ik altijd al….”.  Ik ben ook van mening dat alleen mensen die -  “als kind altijd al…” - droomden over hun ideaal en daar hun beroep van maakten, dat alleen zij écht goed kunnen worden in dat wat ze willen doen, wat ze gaan doen en wat ze willen worden. Zo’n kind legt namelijk al heel vroeg een goede basis voor later, die dan ook onmisbaar blijkt en het verschil maakt tussen hem of  haar ,  “De Beste Stuurlui” en “De Boekenmensen”. Die kennen we ook allemaal wel. Je kunt je er soms dood aan ergeren.


Deze groep mensen beleeft of al heel lang vanaf de zijlijn een sport, hobby, vak of wat dan ook(“Stuurlui…”) waarmee hun vakkennis ook echt wel in een behoorlijke mate aanwezig is. Of de andere groep (“Boekenmensen”) ontdekt op “30 jarige-“  leeftijd iets moois, een nieuwe hobby, wordt er wild van en leest álle boeken die er maar te vinden zijn op dat gebied. Ook deze mensen weten best wel heel veel.


Maar dat kind…., dat kind die inmiddels volwassen is geworden, of zelfs oud, die heeft  zichzelf al vanaf zijn 5e jaar in álles, ja werkelijk álles wat maar te maken had/heeft met zijn favoriete hobby,  gedrenkt! Hobby? Nee…. Bezieling! En later vaak een levensstijl. Zo erg soms, dat anderen er helemaal gek van kunnen worden! “Is er echt dan helemaal niets anders in je leven dan………..?!” - Roept de gefrustreerde geliefde niet zelden naar zijn/haar  “liefhebbende hobby-gek”. Diegene die dat herkennen zitten nu waarschijnlijk met een glimlach op hun gezicht. Ze zijn er zelf één of kennen er één heel goed.




De “Beste Stuurlui” en de “Boekenmensen” hebben dat niet. Zij hebben zich niet gedrenkt in de materie zoals dat kind. Zij hebben niet die levensstijl en niet de soms belachelijke keuzes gemaakt in het leven, om toch maar trouw te kunnen zijn aan hun Hobby. Géén grote offers gedaan, géén dingen gelaten, géén vakanties over laten gaan, géén droog brood gevreten, noem maar op. Ze voelen niet “De Gekke Liefde”. De Hobby. Zo zullen zij dus nóóit dezelfde kennis hebben, nóóit hetzelfde voelen  als “dat Bezielde Kind”. Die ligt wel 100 strepen voor op “Stuurlui” en “Boekenmensen” ook al zijn deze echt niet gek. Want alleen Het Kind heeft het vermogen er zo in te groeien door zijn eigen fases en ontwikkelingen, om zo ontdekkingen te doen, waardoor hij tot in de kleinste vezels weet waar het over gaat.


Bovendien heeft Het Kind veel meer prachtige kansen gehad voor schitterende fouten waar hij onbevangen indook en waar hij zo enórm veel van geleerd heeft. Wellicht met de nodige schade en pijn, maar geleerd heeft hij. Door te beleven en te voelen. Door te doen. Dat mist de berekende, voorzichtige volwassene. De “Stuurlui” en de “Boekenmensen”. Dat is ze uiteraard niet aan te rekenen, zij zijn dan ook geen kind meer en zijn, door wat zij in hun eigen leven gezien en gevoeld hebben, voorzichtig geworden. Wat ze op hun beurt weer belemmert zoveel te leren als Het Kind! Het kan niet anders! Maar ze lopen voor altijd achter op Het Bezielde Kind en halen dat nooit meer in!


Ik ben zo’n Bezield Kind.