Over….

Andele Brenninkmeijer is te omschrijven als een rustige en evenwichtige persoon met ook een beetje gevoel voor humor. Zij heeft weinig last van stress en pakt alles nuchter en rationeel aan. Ze is toegankelijk en neemt geen enkele ruiter zijn fouten kwalijk. Het enige wat zij van haar leerlingen verwacht is een open en ook een niet kwalijk nemende houding, met als uitgangspunt respect voor het paard. En het streven van haar leerlingen moet ook zijn: Werken naar een plezierige samenwerking met het paard. Dressuur rijden, of welke tak van sport dan ook, mag nooit ten koste gaan van het plezier van beiden.

Op het gebied van paarden heeft ze naar het paard toe een groot vermogen zich in te voelen in het paard. Ze heeft veel begrip voor de paarden, en kan ze feilloos uitlezen. Ze ziet in het oog en de lichaamshouding het onbegrip, de angst, de boosheid, de apathie, maar ook de blijheid en de tevredenheid van het paard. Ze vindt dat je in geen geval de paarden ook maar iets mag kwalijk nemen. Het paard heeft er recht op zijn grenzen aan te geven, dus het bijbehorende verzet mag nooit al te zwaar afgestraft worden. Hooguit begrenst. Het is immers de enige manier van communiceren die het paard heeft. Lichaamstaal. Wanneer hij zich niet zou mogen verzetten(uiten), snoer je hem “de mond”, en dan is het niet gek dat deze diep ongelukkige paarden of apathisch worden, of “het helemaal niet meer doen”. Verzet zou daarentegen een leermoment voor de ruiter moeten zijn om te weten tot waar hij de grens kan gaan opzoeken. En ook moet de ruiter leren vlak voor het verzet de spanning af te vloeien middels b.v. een ander soort oefening. Daarnaast moet de ruiter het paard altijd positief blijven benaderen zodat het paard niet ontmoedigd wordt het werk voor zijn ruiter te blijven doen. Voorzichtig omgaan met grenzen. Nooit boos worden, want wanneer er bij de ruiter emotie in het spel komt, hebben rijtechnische hulpen geen maat meer. Het paard raakt hierdoor angstig en in de war. Het leidt tot niets en het duurt nu nog veel langer voordat het probleem is opgelost. Het paard moet  zijn werk niet gaan doen uit angst voor de ruiter, maar uit een “will to please”.  Blijf dus rustig en rationeel. Denk niet: “Hij doet ’t niet!!!” maar denk: “Waaróm doet hij ‘t niet?”, en ga op zoek naar een oplossing.

Ze zegt wel eens: “Als je wiskunde niet begrijpt, en je gooit vervolgens boos het boek door de klas, dan lost dat niets op. Het duurt alleen nog langer voordat er een oplossing is.”

Ze is serieus en leergierig en daarmee heeft ze continue de drang tot verdere ontwikkeling. Daarnaast is er een enorme drive de kennis door te geven, opdat fouten voorkomen kunnen worden. Ze vindt het zo ontzettend jammer en onnodig dat de paarden altijd de dupe zijn van fouten door “de onwetende mens”. Fouten van o.a. onbegrepen rijtechniek, maar ook door niet passende zadels, vergeten gebitten, niet herkende wormbesmettingen, niet erkende kreupelheden en niet ontdekte rugpijn.

“Eigenlijk sta ik met al mijn kennis, en de enorme wil het door te geven aan al die liefhebbers, in dienst van het paard”.

meer...